Refeerbijeenkomst GGz Breburg 11 september 2024

Allergologie, Anesthesiologie, Apotheek, Cardiologie, Chirurgie, Dermatologie, Fertiliteit, Genetica, Geriatrie, Gynaecologie, Huisartsgeneeskunde, Interne geneeskunde, Jeugdartsen, Keel neus en oorheelkunde, Kindergeneeskunde, Klinische chemie, Longgeneeskunde, Maag darm en leverziekte, Mond kaak en aangezichtschirurgie, Neurologie, Neurochirurgie, Oncologie, Oogheelkunde, Orthopedie, Pathologie, Plastische chirurgie, Psychiatrie, Psychologie, Radiologie, Reumatologie, Sociale geneeskunde, Spoedeisende hulp, Sportgeneeskunde, Traumatologie, Urologie, Vaatchirurgie

Programma referaten 11 september 2024

Referaat 1: Nood aan meer onderzoek door Lisa Thijssen werkzaam als VIOS bij GGz Breburg.
(Eindreferaat)
Persoonlijkheidsstoornissen komen vaak voor bij ouderen. Persoonlijkheidsstoornissen worden bij
ouderen in verband gebracht met een verscheidenheid aan ongezonde verouderingsprocessen die van
invloed zijn op de kwaliteit van leven en de druk op de zorgverlening. Tegelijk is er nog weinig bekend
over de diagnostiek, klinische presentatie en behandeling van persoonlijkheidsstoornissen bij ouderen.
Dit onderstreept de behoefte aan meer wetenschappelijk onderzoek op dit gebied, vanuit het
perspectief van alle belanghebbenden. Een eerste stap hierin betreft het in kaart brengen van
onderzoeksprioriteiten volgens cliënten, naasten en (zorg)professionals. Het betreft een kwantitatief
descriptief onderzoek naar de onderzoeksprioriteiten vanuit het perspectief van ouderen met een
persoonlijkheidsstoornis, naasten en (zorg)professionals.

Referaat 2: Samen beslissen over leefstijl door Lotte Hilverda Moerman werkzaam als VIOS bij GGz
Breburg. (Eindreferaat)
Dit referaat gaat over een thematische analyse naar de ervaringen en behoefte van mensen met een
ernstige psychiatrische aandoening (EPA) omtrent samen beslissen over leefstijl. Er is steeds meer
aandacht voor leefstijl in de behandeling, waarbij blijkt dat het implementeren en volhouden van deze
leefstijlinterventies in de dagelijkse praktijk uitdagingen met zicht mee brengen. Om ervoor te zorgen
dat mensen met EPA weloverwogen keuzes over leefstijl maken en deze volhouden, kan samen
beslissen mogelijk een uitkomst bieden. Samen beslissen is het proces omtrent behandelkeuzes
waarin, naast de expertise en kennis van de hulpverlener, de voorkeur en wensen van de cliënt centraal
staan. Hoewel samen beslissen mogelijk een uitkomst biedt bij implementeren en volhouden van
leefstijlveranderingen van mensen met een ernstige psychiatrische aandoening (EPA), is er weinig
onderzoek naar hun ervaringen en behoeften hieromtrent gedaan. Ter ondersteuning van samen
beslissen over leefstijl, is een visuele gesprekshulp ontwikkeld door onderzoeksproject COFIT-PSY. Het
onderzoeksdoel is bijdragen aan het optimaliseren van het proces van samen beslissen over leefstijl bij
mensen met EPA en aanbevelingen doen voor het (door)ontwikkelen van de visuele gesprekshulp.
Het betreft een kwalitatieve thematische analyse doormiddel van 15 semigestructureerd interviews,
afgenomen in de periode van december 2023 – maart 2024.
Tijdens dit referaat worden de resultaten uit het onderzoek gepresenteerd. Hierbij is aandacht voor de
vertaling naar aanbevelingen voor de klinische praktijk en aanbevelingen voor vervolgonderzoek.

Referaat 3: rTMS bij een patiënt met een derealisatie-stoornis; een experimentele behandeling door
Mirelle van den Berg werkzaam bij GGz Breburg als AIOS. (Eindreferaat)
Symptomen van derealisatie en/of depersonalisatie worden in de klinische praktijk niet altijd herkend.
De lifetimeprevalentie van deze symptomen varieert in de literatuur echter tussen 31 en 66% in de
ambulante psychiatrische populatie, tot zelfs 91% in de psychiatrische kliniek. De derealisatie-
/depersonalisatiestoornis wordt vaak gezien als comorbiditeit, bijvoorbeeld bij depressieve
stoornissen, angststoornissen of psychotrauma. Een geïsoleerde derealisatie-/depersonalisatiestoornis
komt minder vaak voor.
Patiënten met deze stoornis ervaren een verandering in de waarneming van het zelf en van de
omgeving. Ze voelen zich vervreemd of gescheiden van zichzelf (desomatisatie) en/of de omgeving en
kunnen de emotionele reactiviteit verliezen (deaffectualisatie), wat kan leiden tot spanning en
beperkingen in het dagelijks leven. De symptomen kunnen een organische origine hebben en
bijvoorbeeld secundair voorkomen bij neurologische aandoeningen, zoals bij epilepsie.
Over de etiologie van een derealisatiestoornis is vooralsnog weinig bekend.
De beschikbare literatuur over de behandeling van de geïsoleerde depersonalisatie-derealisatiestoornis
toont nauwelijks tot geen evidentie.
In dit referaat wordt een 70-jarige patiënt met epilepsie gepresenteerd, die een derealisatiestoornis
kreeg na het staken van valproïnezuur. Een experimentele behandeling met rTMS (een non-invasieve
techniek voor hersenstimulatie) leidde tot een opvallende afname van zijn klachten. Met deze
presentatie wil Mirelle de aandacht richten op de mogelijke positieve effecten van rTMS op klachten van
derealisatie.

Het programma
17.55 uur Opening door voorzitter
18.00 -20.00 uur Referaten
20.05 uur Afsluiting door voorzitter